fot. Jacek Maćkowski

28 grudnia 2019 r. grupa wychowanków kcyńskiego zakładu poprawczego wspólnie z # pracownikami a zarazem Instruktorami Turystyki Rowerowej, wzięła udział w Świąteczno-Noworocznej Wycieczce Rowerowej Szlakiem Piastowskim na Pałukach.

Trasa 86-kilometrowej wycieczki wiodła z Kcyni przez Królikowo, Paryż, Cerekwicę, Biskupin, Wenecję, Żnin, Januszkowo, Wąsosz, Królikowo do Kcyni. Celem tej rowerowej eskapady było pokazanie wychowankom najciekawszych turystycznych atrakcji południowych Pałuk, a związanych z najstarszą i nowszą historią naszego narodu. 

Ważne było dla nas opiekunów, aby wychowankowie, często bezradni wobec nowej dla nich przestrzeni fizycznej, potrafili ją w swoisty sposób zawłaszczać, identyfikować, nazywać. Szczególnie wtedy, gdy nacechujemy ją wartościami lub przypiszemy jej pewne własności i znaczenia historyczne. Wtedy to otaczająca ich przestrzeń architektoniczna, geograficzna i przyrodnicza przestaje być obca i daje się zaakceptować.

Konieczny był dla naszych podopiecznych wysiłek tak intelektualny, poznawczy jak i fizyczny, aby doszło do zmysłowego poznania – odkrycia i zaakceptowanej tożsamości tych miejsc. W każdym z wychowanków ten proces ma indywidualny charakter, jednakże gdy odwołuje się do wspólnych wartości i źródeł historycznych, to możemy oczekiwać zmian w ich świadomości oraz społecznych zachowaniach wychowanków.

Ten tak zwany genius loci („duch miejsca”) najsilniej wyczuwalny jest w miejscach wieloetnicznych, wielokulturowych, takich jak Cerekwica, Biskupin, Wenecja czy Żnin. Specyficzna i wspaniała atmosfera tych miejsc przeniosła się na nas, odwiedzających je turystów rowerowych w cudowny świat, czyniąc pobyt w nich niezapomnianym. Spowodowała, że nie chciało nam się z nich wyjeżdżać. 

Zwiedzanie opustoszałych (o tej porze roku bardzo niewielkiej liczby zwiedzających) obiektów Muzeum – Skansenu Etnograficznego w Biskupinie, Muzeum Zamku w Wenecji czy Muzeum Kolejki Wąskotorowej w Wenecji sprawiło, że mogliśmy skoncentrować się na poznaniu warunków życia ludności „kultury łużyckiej” lub też w epoce wczesnego średniowiecza.

Mogliśmy też zapoznać się z procesami renowacji czy rewitalizacji obiektów nawiązujących do epoki brązu czy epoki żelaza oraz zabytków mechanicznych z techniki kolejowej, dbania o czystość i niepowtarzalność tych obiektów oraz z metodami zapewnienia turystom komfortu wypoczynku, tworzenia odpowiedniej aury, bogatego zaplecza kulturalno-artystycznego, a także edukacyjnego.

Zaprezentowanie tej wzorcowej troski władz lokalnych o nasze dziedzictwo historyczno-kulturowe pozwala na kształtowanie u zwiedzających je młodych ludzi postaw patriotycznych, szacunku dla kulturowego dziedzictwa i chęci ocalenia od zapomnienia rzeczy o wyjątkowej wartości, a znajdujących się w ich własnym środowisku rodzinnym, w „małej ojczyźnie.”

materiał: Jacek Maćkowski 

Autor nie wyraża zgody na komentowanie artykułu. 

Galeria

Powrót Drukuj